Nasıl Hristiyan Oldum?

Luka

Yeni Üye
15-16 yaşlarımda dinleri araştırmaya başladım öncelikle kuranı okudum fakat benim için yeterli olmadı.Tevrat ve İncil'e karşıda İslam'dan gelen bir ön yargım vardı.Ateizme sürüklendim bir mühdet öyle kaldım bu süre zarfında dawkins gibi isimlerin Tanrı yanılgısı vb türlerde değişik isimlerden kitaplar okudum...
İlerleyen yıllarda Tevrat ve İncil'i merak ettim temin edip okudum fakat ilk etapta tam olarak anlayamadım ve bir köşeye bıraktım doğrusunu söylemek gerekirse çöpe attım.Birçok kitap okudum,araştırdım 16 yaşımdan 23 yaşıma kadar mitolojiler üzerinde durdum ayrıca Budizm,Hinduizm,tengricilik,Şamanizm,paganizm ve satanizm gibi çeşitli inançları daha ayrıntılı inceledim...
Deizm bana göre bir kaçış noktasıydı. Tanrı var ve herşeyi yarattı ve sonrasında birşeye müdahale etmeyerek insanları kendi haline bıraktı düşüncesi bana yakın gelmedi çünkü bir Tanrı bu bozuk düzene bakarak zevk alarak yarattıklarına el uzatmadan öylece seyirci kalacak kadar duyarsız merhametsiz sevgisiz olamazdı.Deizm böyle bir durumdu bana göre ve Ateizm ise Tanrı yok diyerek kestirip atmak düşünceden kaçmaktı ama varda olabilirdi yokta olabilirdi.Uzun bir süre agnostik bir görüş içindeydim ve kafa dinlemek için bir mühdet Tanrı'yı düşünmeyi bıraktım yorulmuştum ve kafam çok karışmıştı ama kesin bir sonuca ulaşmak istiyordum ya var ya da yok diyebilmek ve bir düşünceye sahip olmak istiyordum,bu bekleyiş uzun sürmedi tekrar araştırmaya devam ettim...
Bir gün kendime şunu dedim "Eğer bir Tanrı varsa şu dünyaya baksın gelsin birde kendi yaşasın bu zalim dünyada"Evet sonra aklıma İsa geldi...
Tevrat ve İncil konusunda daha öncesinde ön yargıyla okuduğumu ve birçok şeyi kaçırdığımı fark ettim.Artik birçok şey kafamda oturmuştu.Kitapları tekrar temin ettim ve Kiliseye gitmeye başladım kilisede ve internette ki platformlarda insanlarla bu tür konuları konuşuyor tartışıyor ve üzerine düşünüyordum
Ve 8 yıl kadar süren bir boşluk artık dolmuştu.İman etmiştim...
Aylar geçti ben sınandığımı farketmedim ama sınanıyordum.Şeytanın imansızlarla işi olmazdı tabi onun işi imanlılarlaydı.İmansızlar Tanrı'yı red ederek zaten onun istediğini yapıyordu.
Yeni hristiyandım,bir kaç aylık.İmanım heyecanıyla başka insanlara da anlatmak istedim bazen ağır geliyordu sorulan sorular bazen ise istediğim birşey hemen olsun istiyordum benim için hayırlı olup olmayacağını bilmeden.Artık beynim o kadar yorulmuştu ki iman ettiğim halde istemsiz bir şekilde kafamın içinde "Tanrı,var mısın yok musun?"diye tekrarlıyordum.Uyumak istiyordum ama uyuyamıyordum yatakta dönüp duruyordum,gözlerim açık tavanı izliyordum kulaklarım şiddetli bir siren sesi gibi bip sesi gibi tarif edemeyeceğim bir sesle sağır olacakmışım gibi bir sese maruz kaldı sonra beynimde tırmalandı ve bir yandan kafamı tutup bir yandan dua ediyordum "Tanrım yardım et yardım et"korkmuştum öylesine bir şeydi ki o ses kulaklarım sağır olacak diye korkmuştum.Sonra sakinleşmeye başladım seste durmuştu lakin bir ses duydum, yanlış hatırlamıyorsam üç kere "Ben varım"dedi usulca üçüncü de ise "BEN VARIM"...
Bir buçuk yıllık imanlıyım ve iman ettikten sonra araştırmalarım daha da hız kazandı,daha hızlı anlamaya başladım,huzur doldum...

Murat Akbayrak (Luka)
 

Alexios

Yeni Üye
15-16 yaşlarımda dinleri araştırmaya başladım öncelikle kuranı okudum fakat benim için yeterli olmadı.Tevrat ve İncil'e karşıda İslam'dan gelen bir ön yargım vardı.Ateizme sürüklendim bir mühdet öyle kaldım bu süre zarfında dawkins gibi isimlerin Tanrı yanılgısı vb türlerde değişik isimlerden kitaplar okudum...
İlerleyen yıllarda Tevrat ve İncil'i merak ettim temin edip okudum fakat ilk etapta tam olarak anlayamadım ve bir köşeye bıraktım doğrusunu söylemek gerekirse çöpe attım.Birçok kitap okudum,araştırdım 16 yaşımdan 23 yaşıma kadar mitolojiler üzerinde durdum ayrıca Budizm,Hinduizm,tengricilik,Şamanizm,paganizm ve satanizm gibi çeşitli inançları daha ayrıntılı inceledim...
Deizm bana göre bir kaçış noktasıydı. Tanrı var ve herşeyi yarattı ve sonrasında birşeye müdahale etmeyerek insanları kendi haline bıraktı düşüncesi bana yakın gelmedi çünkü bir Tanrı bu bozuk düzene bakarak zevk alarak yarattıklarına el uzatmadan öylece seyirci kalacak kadar duyarsız merhametsiz sevgisiz olamazdı.Deizm böyle bir durumdu bana göre ve Ateizm ise Tanrı yok diyerek kestirip atmak düşünceden kaçmaktı ama varda olabilirdi yokta olabilirdi.Uzun bir süre agnostik bir görüş içindeydim ve kafa dinlemek için bir mühdet Tanrı'yı düşünmeyi bıraktım yorulmuştum ve kafam çok karışmıştı ama kesin bir sonuca ulaşmak istiyordum ya var ya da yok diyebilmek ve bir düşünceye sahip olmak istiyordum,bu bekleyiş uzun sürmedi tekrar araştırmaya devam ettim...
Bir gün kendime şunu dedim "Eğer bir Tanrı varsa şu dünyaya baksın gelsin birde kendi yaşasın bu zalim dünyada"Evet sonra aklıma İsa geldi...
Tevrat ve İncil konusunda daha öncesinde ön yargıyla okuduğumu ve birçok şeyi kaçırdığımı fark ettim.Artik birçok şey kafamda oturmuştu.Kitapları tekrar temin ettim ve Kiliseye gitmeye başladım kilisede ve internette ki platformlarda insanlarla bu tür konuları konuşuyor tartışıyor ve üzerine düşünüyordum
Ve 8 yıl kadar süren bir boşluk artık dolmuştu.İman etmiştim...
Aylar geçti ben sınandığımı farketmedim ama sınanıyordum.Şeytanın imansızlarla işi olmazdı tabi onun işi imanlılarlaydı.İmansızlar Tanrı'yı red ederek zaten onun istediğini yapıyordu.
Yeni hristiyandım,bir kaç aylık.İmanım heyecanıyla başka insanlara da anlatmak istedim bazen ağır geliyordu sorulan sorular bazen ise istediğim birşey hemen olsun istiyordum benim için hayırlı olup olmayacağını bilmeden.Artık beynim o kadar yorulmuştu ki iman ettiğim halde istemsiz bir şekilde kafamın içinde "Tanrı,var mısın yok musun?"diye tekrarlıyordum.Uyumak istiyordum ama uyuyamıyordum yatakta dönüp duruyordum,gözlerim açık tavanı izliyordum kulaklarım şiddetli bir siren sesi gibi bip sesi gibi tarif edemeyeceğim bir sesle sağır olacakmışım gibi bir sese maruz kaldı sonra beynimde tırmalandı ve bir yandan kafamı tutup bir yandan dua ediyordum "Tanrım yardım et yardım et"korkmuştum öylesine bir şeydi ki o ses kulaklarım sağır olacak diye korkmuştum.Sonra sakinleşmeye başladım seste durmuştu lakin bir ses duydum, yanlış hatırlamıyorsam üç kere "Ben varım"dedi usulca üçüncü de ise "BEN VARIM"...
Bir buçuk yıllık imanlıyım ve iman ettikten sonra araştırmalarım daha da hız kazandı,daha hızlı anlamaya başladım,huzur doldum...

Murat Akbayrak (Luka)
Luka ismini vaftizi ile birlikte mi aldınız,yoksa prefix olarak mı kullanıyorsunuz ?
 

Solus Christus 

Moderatör
15-16 yaşlarımda dinleri araştırmaya başladım öncelikle kuranı okudum fakat benim için yeterli olmadı.Tevrat ve İncil'e karşıda İslam'dan gelen bir ön yargım vardı.Ateizme sürüklendim bir mühdet öyle kaldım bu süre zarfında dawkins gibi isimlerin Tanrı yanılgısı vb türlerde değişik isimlerden kitaplar okudum...
İlerleyen yıllarda Tevrat ve İncil'i merak ettim temin edip okudum fakat ilk etapta tam olarak anlayamadım ve bir köşeye bıraktım doğrusunu söylemek gerekirse çöpe attım.Birçok kitap okudum,araştırdım 16 yaşımdan 23 yaşıma kadar mitolojiler üzerinde durdum ayrıca Budizm,Hinduizm,tengricilik,Şamanizm,paganizm ve satanizm gibi çeşitli inançları daha ayrıntılı inceledim...
Deizm bana göre bir kaçış noktasıydı. Tanrı var ve herşeyi yarattı ve sonrasında birşeye müdahale etmeyerek insanları kendi haline bıraktı düşüncesi bana yakın gelmedi çünkü bir Tanrı bu bozuk düzene bakarak zevk alarak yarattıklarına el uzatmadan öylece seyirci kalacak kadar duyarsız merhametsiz sevgisiz olamazdı.Deizm böyle bir durumdu bana göre ve Ateizm ise Tanrı yok diyerek kestirip atmak düşünceden kaçmaktı ama varda olabilirdi yokta olabilirdi.Uzun bir süre agnostik bir görüş içindeydim ve kafa dinlemek için bir mühdet Tanrı'yı düşünmeyi bıraktım yorulmuştum ve kafam çok karışmıştı ama kesin bir sonuca ulaşmak istiyordum ya var ya da yok diyebilmek ve bir düşünceye sahip olmak istiyordum,bu bekleyiş uzun sürmedi tekrar araştırmaya devam ettim...
Bir gün kendime şunu dedim "Eğer bir Tanrı varsa şu dünyaya baksın gelsin birde kendi yaşasın bu zalim dünyada"Evet sonra aklıma İsa geldi...
Tevrat ve İncil konusunda daha öncesinde ön yargıyla okuduğumu ve birçok şeyi kaçırdığımı fark ettim.Artik birçok şey kafamda oturmuştu.Kitapları tekrar temin ettim ve Kiliseye gitmeye başladım kilisede ve internette ki platformlarda insanlarla bu tür konuları konuşuyor tartışıyor ve üzerine düşünüyordum
Ve 8 yıl kadar süren bir boşluk artık dolmuştu.İman etmiştim...
Aylar geçti ben sınandığımı farketmedim ama sınanıyordum.Şeytanın imansızlarla işi olmazdı tabi onun işi imanlılarlaydı.İmansızlar Tanrı'yı red ederek zaten onun istediğini yapıyordu.
Yeni hristiyandım,bir kaç aylık.İmanım heyecanıyla başka insanlara da anlatmak istedim bazen ağır geliyordu sorulan sorular bazen ise istediğim birşey hemen olsun istiyordum benim için hayırlı olup olmayacağını bilmeden.Artık beynim o kadar yorulmuştu ki iman ettiğim halde istemsiz bir şekilde kafamın içinde "Tanrı,var mısın yok musun?"diye tekrarlıyordum.Uyumak istiyordum ama uyuyamıyordum yatakta dönüp duruyordum,gözlerim açık tavanı izliyordum kulaklarım şiddetli bir siren sesi gibi bip sesi gibi tarif edemeyeceğim bir sesle sağır olacakmışım gibi bir sese maruz kaldı sonra beynimde tırmalandı ve bir yandan kafamı tutup bir yandan dua ediyordum "Tanrım yardım et yardım et"korkmuştum öylesine bir şeydi ki o ses kulaklarım sağır olacak diye korkmuştum.Sonra sakinleşmeye başladım seste durmuştu lakin bir ses duydum, yanlış hatırlamıyorsam üç kere "Ben varım"dedi usulca üçüncü de ise "BEN VARIM"...
Bir buçuk yıllık imanlıyım ve iman ettikten sonra araştırmalarım daha da hız kazandı,daha hızlı anlamaya başladım,huzur doldum...

Murat Akbayrak (Luka)

RAB sizi bereketlesin ve yaşamınız boyunca size artan ölçüde lütfunu, sevgisini öğretmeye devam etsin kardeşim.
 
Yeni Konu Aç | Soru Gönder Yeni konu başlığı oluşturmak için tıkla!
İşte bu sözlerimi duyup uygulayan herkes, evini kaya üzerine kuran akıllı adama benzer. Yağmur yağar, seller basar, yeller eser, eve saldırır; ama ev yıkılmaz. (İncil, Matta 7:24)
Üst